การตั้งชื่อตัวแปรและตัวดำเนินการหลักการตั้งชื่อตัวแปรในภาษาซี
การตั้งชื่อตัวแปร
นักเขียนโปรแกรมจะต้องตั้งชื่อให้กับตัวแปร ค่าคงที่ โปรแกรมย่อย พารามิเตอร์ และส่วนต่างๆ ของโปรแกรม กฎเกณฑ์ที่ใช้ในการตั้งชื่อของภาษาซีมีดังนี้
1. ชื่อจะประกอบขึ้นจากตัวอักษร ตัวเลข และเครื่องหมายขีดเส้นใต้ (underscore) เท่านั้น
2. อักขระแรกของชื่อจะต้องเป็นตัวอักษร หรือเครื่องหมายขีดเส้นใต้เท่านั้น
3. ตัวพิมพ์ใหญ่ และตัวพิมพ์เล็กถือเป็นตัวอักษรคนละตัวกัน เช่น Salary และ SALARY เป็นชื่อที่แตกต่างกัน เป็นต้น
4. ชื่อมาตรฐาน ANSI C จะมีความยาวไม่จำกัด แต่คอมไพเลอร์ตามมาตรฐาน ANSI C จะต้องสามารถจำแนกชื่อที่แตกต่างกันได้อย่างมาก 31 อักขระแรก
5. ชื่อจะต้องไม่ซ้ำกับคำสงวน
4.1 ตัวแปร
การกำหนดตัวแปรเป็นการใช้ชื่อตัวแปรแทนตำแหน่งบนหน่วยความจำ สำหรับเก็บข้อมูลระหว่างการประมวลผล ซึ่งอาจเป็นข้อมูลนำเข้า ข้อมูลที่เกิดจากการดำเนินการ หรือข้อมูลผลลัพธ์ การตั้งชื่อให้กับตัวแปรจะเป็นไปตามหลักการตั้งชื่อของภาษาซี และชื่อที่เหมาะสมควรจะเป็นชื่อที่สื่อความหมาย การประกาศตัวแปรมีรูปแบบ ดังนี้
ชนิดข้อมูล ตัวแปร1, ตัวแปร2, …,ตัวแปรn; เช่น int age; float salary, overtime; เป็นต้น
ชนิดข้อมูล
ชนิดข้อมูลพื้นฐานในภาษาซีเป็นข้อมูลชนิดสเกลาร์ โดยที่ตัวแปรที่มีชนิดสเกลาร์ในขณะใดขณะหนึ่งจะเก็บข้อมูลได้เพียงค่าเดียวเท่านั้น ข้อมูลชนิดสเกลาร์แบ่งออกเป็น
1) ข้อมูลชนิดตัวเลข (arithmetic data type) ซึ่งประกอบด้วย ข้อมูลชนิดจำนวนเต็ม และข้อมูลชนิดจำนวนจริง
2) ข้อมูลชนิดตัวชี้ (pointer data type)
3) ข้อมูลชนิดแจงนับ (enumerated data type)
ในเอกสารนี้จะกล่าวถึงเฉพาะการใช้งานข้อมูลชนิดจำนวนเต็มและข้อมูลชนิดจำนวนจริงเท่านั้น
4.2 ข้อมูลชนิดจำนวนเต็ม
การประกาศข้อมูลชนิดจำนวนเต็มสามารถทำได้ ดังนี้
int age;
ซึ่งเป็นการกำหนดให้ตัวแปร age เป็นชนิด int หรือชนิดจำนวนเต็ม เมื่อประกาศตัวแปรแล้วจะมีค่าอย่างใดอย่างหนึ่งได้ด้วยการใช้คำสั่งกำหนดค่าให้กับตัวแปร ซึ่งมีรูปแบบ ดังนี้
ตัวแปร = ค่าข้อมูล;เช่น age = 15;
เครื่องหมาย = เป็นตัวดำเนินการกำหนดค่า และมีผลให้ตัวแปร age มีค่าข้อมูลเท่ากับ 15
การตั้งชื่อตัวแปร
นักเขียนโปรแกรมจะต้องตั้งชื่อให้กับตัวแปร ค่าคงที่ โปรแกรมย่อย พารามิเตอร์ และส่วนต่างๆ ของโปรแกรม กฎเกณฑ์ที่ใช้ในการตั้งชื่อของภาษาซีมีดังนี้
1. ชื่อจะประกอบขึ้นจากตัวอักษร ตัวเลข และเครื่องหมายขีดเส้นใต้ (underscore) เท่านั้น
2. อักขระแรกของชื่อจะต้องเป็นตัวอักษร หรือเครื่องหมายขีดเส้นใต้เท่านั้น
3. ตัวพิมพ์ใหญ่ และตัวพิมพ์เล็กถือเป็นตัวอักษรคนละตัวกัน เช่น Salary และ SALARY เป็นชื่อที่แตกต่างกัน เป็นต้น
4. ชื่อมาตรฐาน ANSI C จะมีความยาวไม่จำกัด แต่คอมไพเลอร์ตามมาตรฐาน ANSI C จะต้องสามารถจำแนกชื่อที่แตกต่างกันได้อย่างมาก 31 อักขระแรก
5. ชื่อจะต้องไม่ซ้ำกับคำสงวน
4.1 ตัวแปร
การกำหนดตัวแปรเป็นการใช้ชื่อตัวแปรแทนตำแหน่งบนหน่วยความจำ สำหรับเก็บข้อมูลระหว่างการประมวลผล ซึ่งอาจเป็นข้อมูลนำเข้า ข้อมูลที่เกิดจากการดำเนินการ หรือข้อมูลผลลัพธ์ การตั้งชื่อให้กับตัวแปรจะเป็นไปตามหลักการตั้งชื่อของภาษาซี และชื่อที่เหมาะสมควรจะเป็นชื่อที่สื่อความหมาย การประกาศตัวแปรมีรูปแบบ ดังนี้
ชนิดข้อมูล ตัวแปร1, ตัวแปร2, …,ตัวแปรn; เช่น int age; float salary, overtime; เป็นต้น
ชนิดข้อมูล
ชนิดข้อมูลพื้นฐานในภาษาซีเป็นข้อมูลชนิดสเกลาร์ โดยที่ตัวแปรที่มีชนิดสเกลาร์ในขณะใดขณะหนึ่งจะเก็บข้อมูลได้เพียงค่าเดียวเท่านั้น ข้อมูลชนิดสเกลาร์แบ่งออกเป็น
1) ข้อมูลชนิดตัวเลข (arithmetic data type) ซึ่งประกอบด้วย ข้อมูลชนิดจำนวนเต็ม และข้อมูลชนิดจำนวนจริง
2) ข้อมูลชนิดตัวชี้ (pointer data type)
3) ข้อมูลชนิดแจงนับ (enumerated data type)
ในเอกสารนี้จะกล่าวถึงเฉพาะการใช้งานข้อมูลชนิดจำนวนเต็มและข้อมูลชนิดจำนวนจริงเท่านั้น
4.2 ข้อมูลชนิดจำนวนเต็ม
การประกาศข้อมูลชนิดจำนวนเต็มสามารถทำได้ ดังนี้
int age;
ซึ่งเป็นการกำหนดให้ตัวแปร age เป็นชนิด int หรือชนิดจำนวนเต็ม เมื่อประกาศตัวแปรแล้วจะมีค่าอย่างใดอย่างหนึ่งได้ด้วยการใช้คำสั่งกำหนดค่าให้กับตัวแปร ซึ่งมีรูปแบบ ดังนี้
ตัวแปร = ค่าข้อมูล;เช่น age = 15;
เครื่องหมาย = เป็นตัวดำเนินการกำหนดค่า และมีผลให้ตัวแปร age มีค่าข้อมูลเท่ากับ 15
เกณฑ์พิจารณาถูกหรือผิดเพิ่มเติมจากตัวอย่างชื่อตัวแปร
1. ชื่อตัวแปร ไม่สามารถใช้ตัวเลขนำหน้าได้
2. ชื่อตัวแปร ไม่สามารถนำเครื่องหมายทางคณิตศาสตร์มาประกอบการตั้งชื่อ
3. ชื่อตัวแปร ไม่สามารถนำเครื่องหมายวรรคตอน (Punctuation) มาใช้ร่วมได้
4. ไม่สามารถนำคำสงวนมาไช้เพื่อตั้งชื่อตัวแปร
5. การตั้งชื่อไม่สามารถคั้นด้วยช่องว่างได้
6. ชื่อตัวแปรสามารถใช้ตัวเลขตามหลังได้
7. สามารถใช้เครื่องหมาย _ (Ender Score) เชื่อมคำเพื่อสื่อความหมายในตัวแปรได้
8. สามารถใช้ตัวอักษรตัวใหญ่หรือตัวพิมพ์เล็ก ในการกำหนดชื่อตัวแปรร่วมกันได้
คำสงวน
คำสงวน หมายถึง คำที่สงวนไว้สำหรับเรียกใช้ตามวัตถุประสงค์ที่กำหนโดยเฉพาะ เช่น คำที่ใช้ในคำสั่งควบคุม และชนิดของข้อมูล เป็นต้น คำสงวนของภาษาซีมีดังนี้